کنوانسیون ژنو و پناهندگی

کنوانسیون ژنو، که به عنوان کنوانسیون مربوط به وضعیت پناهندگان نیز شناخته می‌شود، یک سند بین‌المللی است که در سال ۱۹۵۱ به تصویب رسید. این کنوانسیون حقوق و تعهدات کشورهای عضو را در قبال پناهندگان تعریف می‌کند.

مفاد اصلی کنوانسیون ژنو

مهم‌ترین مفاد این کنوانسیون شامل موارد زیر می‌شود:

• تعریف پناهنده به عنوان فردی که به دلیل ترس موجه از آزار و اذیت بر اساس نژاد، مذهب، ملیت، عضویت در یک گروه اجتماعی خاص یا عقاید سیاسی، خارج از کشور خود زندگی می‌کند.
• ممنوعیت بازگرداندن پناهندگان به کشورهایی که در آن‌ها در معرض خطر هستند (اصل عدم بازگرداندن).
• تعهد کشورهای عضو به ارائه حمایت و کمک به پناهندگان.

تأثیر کنوانسیون ژنو بر پناهندگی

کنوانسیون ژنو با تعریف استانداردهای بین‌المللی برای حمایت از پناهندگان، نقش مهمی در بهبود وضعیت آن‌ها در سراسر جهان ایفا کرده است. این کنوانسیون همچنین به عنوان پایه‌ای برای قوانین ملی بسیاری از کشورها در مورد پناهندگی عمل می‌کند.

کنوانسیون ژنو نه تنها یک سند حقوقی است، بلکه بیانگر تعهد جامعه بین‌المللی به حمایت از افراد آسیب‌پذیر است.

با این حال، چالش‌هایی مانند افزایش تعداد پناهندگان و محدودیت‌های منابع در برخی کشورها، اجرای کامل مفاد این کنوانسیون را با دشواری مواجه کرده است.

برای کسب اطلاعات بیشتر با مشاوران پرشین اپلای تماس بگیرید